Cz.17

*Harry*
Usiadłem na kamieniu chowając głowę w dłonie. Nie chciałem pokazywać tego bólu jaki czułem. Ciagle przed oczami miałem naszą wspólną noc.To wszystko moja wina!!! To przeze mnie odebrała sobie życie. Po co ja wogóle namawiałem ją na to piwo? Co ja sobie wogóle myślałem?
-Harry nie obwiniaj się.To nie twoja wina.- usłyszałem ten tajemniczy głos co wczoraj w samochodzie. Głos Nat.
-Przeze mnie umarłaś.- odparłem
-Proszę cie nie mów tak. Idź bo zaraz się wszystko zacznie. Chyba że nie chcesz się ze mną pożegnać?- Nic nie odpowiedziałem tylko pobiegłem do kościoła. Znów wszystkie spojrzenia skierowały się na moja osobę. Niepewnie podszedłem do trumny. Widok był koszmarny. Jej rozpadające się ciało przyprawiało mnie o jeszcze więcej łez. Msza się zaczęła i trwała godzinę. Ciagle stałem przy trumnie. Gdy doszliśmy na cmentarz ujrzałem jeszcze więcej osób. Gdy spuszczali trumnę do ziemi próbowałem podbiec ale chłopaki mnie zatrzymali. Gdy już ją zakopali i wszyscy byli na tzw,,stypie'' ja siedziałem na ławce przyglądając się nagrobkowi. Ciągle płakałem.
-Chodź z nami. Zmarzniesz tu i jeszcze się rozchorujesz- usiadła koło mnie Danielle.
-Trudno. Bez niej nic nie ma sensu.
-Ona odeszła i już nie wróci. Musisz się z tym pogodzić.-Poklepała mnie po ramieniu i wytarła łzę spływającą po moim policzku.
-Jest mi cieżko.Bardzo ciężko
-Wiem. Rozumiem cię.Widziałam to dzisiaj. Dużo dla ciebie znaczyła prawda?
-Była dla mnie wszystkim.- usłyszałem kroki.Ujrzałem szefa Nat.Szybko z Dani schowałem się za drzewami.
-Ty jebana dziwko.Dobrze ci tak-kopnął w grób.Nie wytrzymałem. Wyciągnąłem pistolet i wymierzyłem w niego.Zacząłem odliczanie.3,2,1 i strzeliłem.....



Przepraszam ze taki krótki no ale nie miałam weny ;)
Zrozumcie mnie teraz mam dużo nauki i nie mam kiedy pisać. I jeszcze jedno. Kolejne rozdziały będę dodawać w weekend'y. Postaram się w ciągu tygodnia też dodawać ale nic nie obiecuje. Kocham was i mam nadzieje że zrozumiecie... Dacie rade do 30 kom?