Cz.21

*Harry*

Straciłem panowanie nad samochodem i uderzyłem w drzewo. Usłyszałem tylko huk a po chwili dwóch panów dładło mnie na jakimś łóżku. Szybko domyśliłem się ze to są nosze a ci mężczyźni to lekarze próbujacy mi ratować życie.

-Harry przepraszam. Ja nie chciałam- usłyszałem głos Natalie.

-Nic się nie stało.

-Przepraszam z kim pan rozmawia?- powiedział jeden z lekarzy a ja straciłem przytomność.

*Sen Hazzy*

-Ja już jestem uszykowana- odparła zadowolona, tryskająca szczęsciem Natalie.

-Ja też kochanie -odparłem próbując skraśc buziaka ale dziewczna robiła tzw. uniki i nie mogłem jej pocałować. Oburzony wziąłem walizki i wyszedłem z domu. Schowałem torby do samochodu i ruszyliśmy. Po drodze wstąpiliśmy bo chłopaków i ich wybranki i razem pojechaliśmy pod wytyczone miejsce. Dziewczyny nie wiedziały gdzie je zawozimy bo to my z chłopakami robimy dla nich taką niespodziankę dlatego też zawiązałyśmy im opaski na oczy.

-Już jesteśmy na miejscu- odparłem zadowolony. Zawieźliśmy dziewczyny nad morze. Gdy tylko im pokazaliśmy te piękne widoki dziewczyny nie chciały wracać do domu. 

-Harry...- szepnęła mi na ucho Nat gdy siedzieliśmy na kocu wpatrując się w gwiazdy.

-Tak?- odparłem. Po chwili dziewczyna wstała wyciągając w moim kierunku rękę. Bez wahania chwyciłem ją a chwile potem spacerowaliśmy po brzegu morza.

-Jak tu pięknie - zatrzymała się dziewczyna patrząc się w księżyc oświetlający nas obojga. Natalie zaczęła się rozbierać a ja patrzyłem się na nią z niedowierzaniem. Zauważyła to. 

-Nie chcesz się sam rozebrać to sama to zrobie- zaśmiała się przegryzając wargę.  Zaczęła powoli zdejmować mi koszulkę a ja zająłem się spodniami. Gdy byłem w samych bokserkach a Natalie w bikini weszliśmy do wody całując się.

*Rzeczywistość*

Obudziłem się cały spocony. Kurwa czemu to sen? Czemu ona nie może do mnie wrócić? Nagle usłyszałem głos który sparaliżował moje ciało. Głos Kathy która rozmawiała z lekarzem. Usłyszałem tylko urywki ich rozmowy.

-Tak jestem jego dziewczyną- powiedziała Kat

-To może pani do niego wejść- odpowiedział lekarz. Szybko zamknąłem oczy udawając że jeszcze jestem w śpiączce. Osoba przysunęła krzesełko do mojego łóżka łapiąc mnie za ręke.

-Harry ja cię kocham. Nie mogę z ciebie zrezygnować. Powiedz co się stało że miałeś wypadek? To moja pojebana siostrzyczka która nie żyje?- moje nerwy nie wytrzymały.

-Jeszcze raz tak nazwiesz Natalie a rozjebie ci łeb suko- otworzyłem oczy i ścisnąłem jej rękę tak że dziewczyna sykneła z bólu.

-Harry to ty już się przebudziłeś?- spytała z niedowierzaniem. 

-Wyjdź- wrzasnąłem

-Ale Harry

-Wyjdź kurwo!

-Pożałujesz tego śmieciu- wstała i wyszła trzaskając drzwiami. Spojrzałem w okno. Wszystko takie uśmiechnęte a ja? A ja ciągle kurwa przybity. Jak nie szpital co coś z zabójstwem. Nagle zobaczyłem postać Natalie siadającą na rogu mojego łóżka. 

-Kochanie wszystko w porządku? - spytała zmartwiona.

-Tak. Teraz tak.

-Słońce ja nie chciałam tego. Nie chciałam żebyś teraz przeze mnie leżał w szpitalu.

-Ja to wiem. Nie gniewam się.

-Mam dla ciebie niespodziankę. 

-Jaką? - odparłem a do sali wszedł lekarz. Nat zniknęła.

-Dzień dobry panie Styles- przywitał mnie Lekarz swoim uśmiechem.

-Dzień dobry- odparłem.

-Jak się pan czuje?

-Dobrze. O wiele lepiej.

-Cieszę się. Pamięta pan naszą rozmowę przez telefon?

-Tak tylko nie wiem o co panu chodziło.

-No więc... Jest pan ojcem...

Jak się podoba?

Dacie radę do 40kom?